Echt gebeurd. Gisteren in het dorp waar ik ooit vandaan kwam. Ik kwam er even langs zoals dat heet. Op visite zeg maar. In het rusthuis.
Iedere gelijkenis met bestaande personen is daarom niet louter toevallig. De namen laat ik weg wegens te confronterend. Namen veranderen doe ik ook niet. Dat is gevaarlijk, je weet maar nooit dat je daardoor een ander onschuldig iemand treft. Trouwens, niemand heet er Kafka.
Het begon allemaal met een negentiger op rust die mijn schoenen mooi vond. Ik kan het wel appreciëren als iemand geïnteresseerd een conversatie over schoenen start. Ik heb sowieso een zwak voor schoenen. Ze was aan het juiste adres.
De conversatie
A: mooie schoenen heb jij mevrouw, echt heel mooi.
IK: dankjewel voor het compliment, mevrouw.
A: echt waar, heel heel mooi !
B (over A): die moet zich altijd moeien die Hollandse, oh jong het is me wat met dat mens …
C: ja, waar moeit die zich eigenlijk mee ? Die heeft altijd commentaar op alles.
B: Ze zou beter naar haar eigen kijken in plaats van op andere mensen commentaar te geven.
IK (tegen A die wafels aan het eten is): en zijn het lekkere wafels mevrouw ?
C (tegen mij): ge moet nu weer niet van onderwerp veranderen he gij. Het is toch ook altijd hetzelfde met u !
Mijn conclusie
Ik heb mooie schoenen. Echt waar. Het is altijd hetzelfde met mij.